واژه معرفت دینی و یا معارف دین مرکب از دو کلمه معرفت و دین است که برای تعریف این واژه باید معنای این دو کلمه روشن شود:
1. دین :
واژه دین در لغت به معنای انقیاد، فروتنی، فرمانبرداری، جزا، حساب و تسلیم است. این واژه در قرآن نیز در معانی بسیاری بکار رفته است، از جمله؛ اطاعت ، جزا و پاداش ، ملک و سلطنت ، شریعت و قانون ، اعتقادات. واژه دین در اصطلاح اندیشمندان اسلامی و غربی نیز معانی مختلفی دارد، که با جمع بندی این تعاریف میتوان این تعریف را برای این واژه بیان کرد که؛ «دین مجموعه حقایق و ارزشهایی است که از طریق وحی و بوسیله کتاب و سنت جهت هدایت انسانها به دست بشر میرسد.» این مجموعه شامل عقاید، اخلاق(ارزش ها) و احکام عملی است.
واژه معرفت نیز در لغت به معنای ادراک مطلب و مطلق آگاهی یافتن است. این واژه در اصطلاح اندیشمندان اسلامی به معنای مطلق علم و آگاهی تفسیر شده است، چه این آگاهی با واسطه باشد و چه بی واسطه و متعلق آن هم چه از امور حسی باشد و چه غیر حسی
با توجه به معنای دین و معرفت میتوان واژه معرفت دینی را اینگونه تعریف کرد؛ «معارف دین مجموعه شناختهایی است درباره ادیان الهی تحریف نشده، که در بخشهای عقاید، اخلاق و احکام، و به عبارت دیگر در بخش هستها و بایدها وجود دارد.»
در این بخش مطالبی از دین مبین اسلام را قرار داده ایم که امیدواریم مورد استفاده شما عزیزان قرار بگیرد.
